โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
วันพฤหัสบดีที่ 7 มิถุนายน พ.ศ.2561
พระอโนทัย สุทฺธิพโล
แสดงธรรมเรื่อง ทุกข์ที่ควรละ สุขที่ควรแสวงหา ภาค 2
ห้องSPD 4 สภาฯ
*****************
ทุกคนเกลียดทุกข์ รักความสุข ในที่นี้สรรพสัตว์ทั้งหลายเกลียดความทุกข์
ปรารถนาความสุข ฟังธรรมก็ปรารถนาความสุขในธรรมที่จะได้มาฟังวันนี้
รู้ว่าธรรมะเป็นสิ่งที่งดงามเป็นสิ่งที่ให้ความสุขได้
วันนี้เป็นชั่วโมงของธรรมะตั้งใจฟังกันให้ดีนะ
มนุษย์มีความปรารถนาไม่มีที่สิ้นสุด มีความปรารถนาที่ยิ่งๆขึ้นไป
จนกว่าจะได้สิ่งที่ตนปรารถนา แม้สมหวังกับสิ่งที่ตนปรารถนาแล้ว
แต่จะไม่ยอมหยุดอยู่กับสิ่งนั้นๆ
คนจนดิ้นรนอยู่ทุกวันก็ปรารถนาจะพ้นไปจากความจน
เมื่อหลุดพ้นจากความจนพอมีพอกินพอใช้ ก็ปรารถนาจะให้เหลือกินเหลือใช้ยิ่งๆขึ้นไป
และปรารถนาที่จะให้ความมีเหลือกินเหลือเก็บเหลือใช้จะให้มั่นคงไปทุกภพทุกชาติ
หรือชาตินี้ก็ให้มั่นคงอยู่อย่างนี้
หมู่คณะของเราเป็นผู้มีปัญญาได้นำทรัพย์เหล่านี้มาฝากฝังไว้ในพระพุทธศาสนา
ยกตัวอย่างเรื่องนายพรานจับนกกระจอกในสมัยพุทธกาล ในยุคนั้นคนกับสัตว์สามารถสื่อสารกันได้ นายพรานสงสัยว่า
นกฝูงหนึ่งมากินข้าวของชาวนา เมื่ออิ่มแล้วก็บินไป แต่มีอยู่ตัวหนึ่งกินอิ่มแล้วก็ยังคาบเอาไป
จึงดักบ่วงจับนกกระจอกตัวนี้มาถาม นกตัวนี้เป็นนกพระโพธิสัตว์ฉลาด ตอบว่า…ข้าพเจ้ามีสิ่งที่ต้องดูแล 4 อย่างจึงแบ่งข้าวออกเป็น 4
ส่วน
1.เอาไปทิ้งลงเหว เอาไปทานเองอิ่มแล้วก็ไม่ได้เจริญงอกงาม ขับถ่ายอาหารเก่าออกมา เอาอาหารใหม่เข้าไป
2.เอาไปใช้หนี้ มีพ่อแม่แก่เฒ่าไม่สามารถหาอาหารเองได้จึงเอาไปใช้หนี้พ่อแม่ที่อยู่ที่รัง
3.เอาไปให้เขากู้ ยังมีลูก
มีนกบริวารที่ไม่สามารถหากินเองได้ ก็เอาไปแจกจ่ายให้ลูกและบริวาร
อนาคตเมื่อลูกโตจะได้มาเลี้ยงข้าพเจ้าคืน
4.เอาไปฝัง เอาไปทำบุญแจกจ่ายให้นกที่พิการไม่สามารถมาหากินได้
นี่คือความปรารถนาที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อเราปรารถนาความมั่นคงแล้วก็อยากรักษาความมั่นคงนั้นให้ยิ่งขึ้นไป ทำอย่างไรความสุขที่เราได้ จากการมีทรัพย์ ความสุขจากการได้ยศ ตำแหน่ง ลาภ สักการะ ความเป็นเศรษฐี อภิมหาเศรษฐี ความเป็นพระราชา
มหากษัตริย์ พระเจ้าจักรพรรดิ
แม้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิก็ปรารถนายิ่งๆขึ้นไปอีกจึงออกบวช
บุคคลที่ปรารถนาไปนิพพานแม้ไปไม่ถึง
สั่งสมบารมีอาจจะใช้ระยะเวลานานกว่าจะเข้าสู่พระนิพพาน อาจจะหลายชาติ
เมื่อเราสั่งสมไปเรื่อยๆ บารมีที่เราสั่งสมมาเรื่อยๆ ตั้งเป้าไว้ที่สุดแห่งธรรม
วันนี้เหนื่อยล้าอยากเข้าพระนิพพานแล้ว
บุญบารมีที่จะไปที่สุดแห่งธรรมสั่งสมมามากแล้ว วันนี้บุญบารมีพอจะเข้าพระนิพพานได้
ก็สามารถเข้าพระนิพพานได้ ฉะนั้นเราจึงต้องความปรารถนาไว้สูงสุดคือที่สุดแห่งธรรม
เราจะได้ไปพร้อมๆกัน มีที่พักระหว่างทางที่ดุสิตบุรี
คำถาม ทำไมเดี๋ยวก็สุข เดี๋ยวก็ทุกข์ บางทีก็เฉยๆ
อะไรคือตัวแปรสำคัญที่ให้เราต้องทุกข์หรือสุขแม้เมื่อเราอยู่เฉยๆสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นแก่เรา
มีอะไรเป็นสาเหตุ
บางครั้งความสุขอยู่กับเราได้นาน แต่พอไม่นานความทุกข์ก็มาแทนที่ อันนี้เกิดขึ้นจากการรักษาใจเป็นตัวแปรให้ความสุขหรือทุกข์คงอยู่กับเรา
คุณครูไม่ใหญ่จึงให้เรารักษาใจเวลามาวัด ปฏิบัติธรรม
ใจคือธาตุดึงกระแสบุญหรือกระแสบาป
ใจจึงจำเป็นต้องได้รับกระแสความดีงามคือบุญ ต้องทำใจให้ชุ่มอยู่ในบุญ กระแสของความสุขจะหลั่งไหลเข้ามา มารก็แทรกไม่ได้
ทุกข์ก็ไม่มี คืออุบายการรักษาใจ ทางที่รักษาใจที่ดีที่สุดมีหลายวิธี จะนึกถึงบุญ
ปฏิบัติธรรม สวดธรรมจักรให้ได้มากๆ กระแสแห่งบุญก็จะได้ทับทวี
เพื่อเป็นการรักษาใจของเราด้วย
เมื่อใจเราเป็นพระ มารก็บังคับไม่ได้
แต่ถ้าใจเป็นมาร มารก็บังคับ ถ้าใจเป็นพระก็ชนะมาร
ใจเป็นพระเพราะใจอยู่กับพระ ไม่ต้องเป็นพระใจก็เป็นพระได้
หาพระภายในศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ปฏิบัติให้เห็นพระในตัว คุณครูไม่ใหญ่เน้นย้ำเสมอ
วันเวลาผ่านไป จะถามลูกๆว่า วันคืนล่วงไปๆบัดนี้เราทำอะไรอยู่
ก็ตอกย้ำอย่างนี้สม่ำเสมอทุกครั้งที่มาลงโรงเรียนอนุบาลฯ
ก็จะมาทบทวนมาใกล้ชิดครูบาอาจารย์
กระแสแห่งบุญ
ก็จะได้ฟังธรรมะดีๆ
ข้อคิดดีๆกลับไปใช้ในการดำเนินชีวิตเหมือนปลุกกระแสบุญในตัวให้เพิ่มพูนขึ้นและขยันในการฝึกฝนอบรมตนเอง
เพราะชีวิตเกิดมามีเป้าหมายอย่างเดียวคือการสร้างบารมี
และไปที่สุดแห่งธรรมพักกลางทางที่ดุสิตบุรี ถ้าใครเหนื่อย
ใครท้อแท้ก็เข้าพระนิพพานไปก่อน
เรามีเป้าหมายที่จะขนสรรพสัตว์ทั้งหลายที่มีอยู่ทุกชีวิตในโลกในจักวาลนี้ให้หมดไป
ก็ต้องอดทน แม้ใครจะว่าร้าย เราก็ อนูปวาโท ก็ไม่ว่าร้ายตอบ ใครจะทำร้าย
ก็อนูปฆาโต ไม่ไปทำร้ายตอบ เป็นหลักโอวาทปาฏิโมกข์ จะเน้นย้ำเสมอเผยแผ่ด้วยจิตที่มีเมตตา
ฉะนั้นเราจะต้องสวดธรรมจักร สวด 24 น. เราก็ยังสวดต่อ ขอให้สวดกันต่อไป
สมัยหลวงปู่ยังต้องทำวิชชากัน 24 ชั่วโมง สวดไปพร้อมกันนะอย่าท้อกัน
ถ้าใจไปผูกกับความชั่ว บาป
ใจก็เป็นทุกข์ ถูกเขากดขี่ ทำให้เจ็บ ทำให้จน อยู่อย่างนี้วนไป วนมา
จนแล้วก็ไปทำความไม่ดี ไปลักขโมย ไปทำอาชีพที่ผิดกฎหมายและศีลธรรมทำให้ต้องผิดศีล
ตั้งแต่การฆ่าเพราะความหิว เบียดเบียน ลักทรัพย์ ฉะนั้นตัวผูกจึงสำคัญ
เราเอาใจไปผูกกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นก็จะให้ผลตอบแทนต่อใจเรา
เราจึงต้องเอาใจของเรามาผูกกับความดี
ความดีนั้นก็ส่งผลมาสู่เรา ทำให้การพัฒนาตัวเราก็เพิ่มขึ้น
ความสุขก็ทยอยเพิ่มพูนขึ้นมาสู่ใจของเราตามลำดับ จากน้อยก็ทับทวีขึ้น เป็นปานกลาง
นานนานเข้าก็ส่งผลให้หนาแน่นเป็นบารมี เป็นตบะ เป็นอุปบารมี เป็นปรมัตถบารมี
บารมีทั้ง 10 ทัศจะเพิ่มพูนขึ้น จนกลายเป็นบารมี 30
ทัศแน่นทับทวีขึ้นไปตามลำดับอย่างนี้ นี่เรียกว่าเป็นนักสร้างบารมี
มีหัวใจพระโพธิสัตว์อย่างแท้จริง ไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรมทั้งสิ้น
ไม่หวั่นไหวในความทุกข์ ไม่หวั่นไหวในความสุข ไม่หวั่นไหวในคำสรรเสริญ นินทา
ไม่หวั่นไหวต่อการปองร้ายของศัตรูหมู่พาลทั้งหลาย ยึดมั่น
มั่นคงในเส้นทางประพฤติดี ปฏิบัติชอบ
ตอนนี้พระศาสนามีภัยพาลมารังควาน
พระพุทธศาสนาดีอย่างไร ก็ยังเป็นเพชรแท้ที่ดีอย่างนั้น จะทำให้เปื้อนไปด้วยราคีจากผู้กล่าวร้ายก็เป็นไปไม่ได้
เพราะเพชรก็ยังเป็นเพชร
อุปมาเหมือนผู้มาบวชในพระพุทธศาสนา ก็ยังไม่ดี 100 % ทุกคน
เพราะยังเป็นผู้ฝึกฝนอบรมตนเองอยู่ เหมือนมีแม่น้ำหนึ่ง ทุกคนกระหายน้ำ
คนล้วนแล้วแต่เปื้อนสกปรกจากการเดินทางไกลมาเหน็ดเหนื่อยปรารถนาจะลงไปอาบ
ลงไปดื่ม
เช่นเดียวกันเราลงไปแล้วเราไม่อาบชำระล้างร่างกาย เราก็ไม่สะอาด
เราไม่ดื่มก็ไม่ดับกระหาย ฉะนั้นเราต้องดื่มเอง ต้องล้างเอง เราจึงจะสะอาดเอง
ดับกระหายเอง
พระพุทธศาสนาเหมือนหมอที่ชี้ทางเรา
บอกว่าโรคนี้เป็นอย่างนี้ ควรกินยาอย่างนี้ จัดยาอย่างนี้ ควรกินตอนเช้า
ตอนเที่ยงควรกินหลังอาหาร ก่อนนอนควรกินด้วย เป็นหมอที่รักษาโรคเชี่ยวชาญโรค
วินิจฉัยโรค แตกฉานในโรค นี่คือพระพุทธศาสนา
พระพุทธศาสนาก็เช่นเดียวกัน
เมื่อเข้ามาแล้วก็ต้องฝึก ต้องปฏิบัติ ต้องขัดเกลา ต้องฝึกฝนให้มั่นคง
หนักแน่นในเส้นทางนี้แล้วเราจะได้ประโยชน์จากพระพุทธศาสนา เราก็จะหายจากอาการเจ็บ
ป่วย ไข้ ความซึมเศร้าจากกิเลสที่บีบบังคับใจ ให้เราต้องเจ็บ ต้องทนอยู่อย่างนั้นเป็นต้น
อันนี้คือหัวใจหลักในการฝึกฝนตนในการสร้างบารมี ในการเข้ามาสู่พระพุทธศาสนา
ยิ่งเป็นพระต้องรักษาธรรมวินัย 227 ข้อ
ก็ต้องฝึกฝนอบรมตนเอง เท่านั้นยังไม่พอยังต้องขัดเกลาทั้งกาย ทั้งวาจา
ทั้งความประพฤติชอบ ปฏิบัติชอบมากมาย อันนี้คือหัวใจหลัก เราเป็นฆราวาสก็ต้องดูแลในส่วนสนับสนุน
เอื้ออำนวยต่อการประพฤติปฏิบัติช่วยให้ท่านไปสู่หนทางแห่งการหลุดพ้นอย่างแท้จริง
นี่คือเป้าหมายหลักของพุทธบริษัททั้ง 4
ยุคนี้เป็นยุคที่ต้องอาศัยความเห็นถูก
เข้าใจถูก อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่เห็น อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
อย่าเพิ่งเชื่อว่าเขาว่ามาอย่างนั้นมาอย่างนี้
โดยที่เราขาดการพิจารณาไตร่ตรองขาดการเสพข่าว ฉะนั้นเป็นยุคของผู้มีปัญญาศึกษาแล้วต้องเอาให้เที่ยงแท้
ให้เที่ยงธรรม อย่าสักแต่ฟังเขามาอย่างนี้ ทำมาอย่างนี้ เราจะเชื่ออย่างนั้น
นี่คือกาลามสูตรต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง ต้องหาข้อมูล ต้องหาหลักฐาน
อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่เทศน์
อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่พูด ลองปฏิบัติก่อน หาข้อมูลก่อน
พิจารณาด้วยตัวของเราเอง แล้วเห็นความถูกต้องเป็นไปอย่างแท้จริง
จึงจะเป็นผู้มีปัญญาโดยแท้จริง
ความสุขของเรา
ความทุกข์ที่ควรละ ความสุขที่ควรแสวงหาอยู่ตรงไหน
สุขจึงเริ่มสร้างด้วยใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เป็นแหล่งที่สำคัญที่สุด
จะไปเกิด มาเกิด จะประกอบอาชีพ ขอให้ยึดฐานที่ 7 ไว้ให้มั่น
ตรงนี้เป็นหลุมหลบภัยอย่างดียิ่งไม่ว่าภัยใดๆ ก็ตามทำอันตรายอะไรไม่ได้
หลวงปู่วัดปากน้ำเคยบอกว่า แม้แต่พระของขวัญที่ได้ไปจะมีอยู่ด้านหลังป้องภัยใดๆก็แล้วแต่
ขอให้จดใจเอาไว้ที่ตรงนี้ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แล้วภาวนาสัมมา อะระหัง
แล้วจะพ้นจากทุกข์ภัย ภัยพิบัติต่างๆ จะมลายหายสูญไป
ที่คือหลักชาวพุทธอย่างแท้จริงในการเอาหลักธรรมะมาปฏิบัติ
โลกนี้จึงเป็นโลกที่คู่ควรแก่การทำให้ใจหยุด
ใจนิ่ง การบังเกิดขึ้นมาในโลกนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้เราทำใจหยุดใจนิ่ง
เมื่อเรามาสู่เส้นทางอันประเสริฐนี้ขาดการทำใจหยุดใจนิ่งไม่ได้เลย
ต้องทำให้ได้ทั้ง 2 เวลา คือหลับตาและลืมตา วันนี้ขอใช้กาย วาจา ใจ แทนคุณครูไม่ใหญ่มาทบทวนในสิ่งที่ท่านได้เทศน์ให้ฟัง
เราเป็นลูกศิษย์ก็นำสิ่งดีๆ ที่ท่านนำมาสอน
เอามาเล่าให้พวกเราฟังใหม่เราจะได้ไม่ลืม เพราะช่วงนี้เราก็มีมารคอยรังควานตลอด
เราจึงต้องอาศัยธรรมะ อาศัยการตรึกธรรมะ วันละ 2 เวลาทั้งลืมตาหลับตา
โลกเราก็จะได้สดใส
โลกจะน่าอยู่เพราะกระแสของความสุขของคนในโลก
เพราะกระแสความสุขจะแผ่ปกคลุมโลกก็จะทำให้คนทั้งหลายได้รับกระแสของความสุขนั้นก็จะน้อมนำจิตนำใจของเขาเหล่านั้น
กลับไปสู่แหล่งที่ตั้งของใจ ทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้น เพราะฉนั้นวันนี้เราต้องสวดธรรมจักรกันอีกยาวไกล
ก็ขอให้สวดไป ไปสวดธรรมจักรกันเถิด เดี๋ยวจะได้เห็นสิ่งอัศจรรย์ เพราะที่ตรงนั้นสำคัญมาก และสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ
จากคุณครูไม่ใหญ่มาถึงพวกเราท่านทุกคน
อยากจะให้ไปสวดกันคนละเล็กละน้อย
หรือทำงานไปด้วยเสียบหูฟังไปด้วยใจของเราจะได้ไปเกาะเกี่ยวกับบทธรรมจักร
เพราะว่าเป็นบทสำคัญ เพราะเชื่อว่าหมู่คณะเราเมื่อมีงานบุญใดแล้วเป็นเป้าหมายหลักแล้วอุปสรรคย่อมไม่มี
อย่าเบื่อหน่ายในการสั่งสมบุญบารมี เพราะแค่สวด
ยังไม่ถึงยุคหลวงปู่ที่จะต้องไปนั่งทำวิชชากันเข้ากะ กะละ 6 ชั่วโมงตลอด 24
ชั่วโมง ขอให้เอาใจช่วยกันสวดกันไปทั้งโลกเลย
ทุกท่านล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่มีบุญทั้งนั้น
เพราะเสียงสวดแต่ละคำล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งนั้น
มหาธรรมกายเจดีย์ ดินทุกก้อนตรงนั้นศักดิ์สิทธิ์
ไปกราบไปไหว้ไปบูชาเป็นแหล่งแห่งบุญจริงๆ สามารถเอาไปตรึกระลึกนึกถึงบุญได้
เพราะเราเป็นผู้ร่วมกันเสกเอง บทธรรมจักร เป็นบทที่จะนำพาให้ชาวโลกหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งหลาย
บทนี้ทำให้เกิดพระพุทธศาสนาขึ้น ทำให้เหล่าพระอริยเจ้าบังเกิดขึ้น
ตั้งแต่อัญญาโกณฑัญญะ พระภิกษุรูปแรกบังเกิดขึ้นด้วยบทธรรมจักรนี้
ความศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่การสวด
ท่องจำจนขึ้นใจแล้วก็สวดเปล่งเสียงอันทรงคุณค่า และศรัทธาที่มาจากศูนย์กลางกาย
ทำให้เราได้รับรสแห่งธรรมถึงจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เหมือนค้างคาวฟังการสาธยายของพระภิกษุที่อยู่ในถ้ำ ละจากโลกนั้นยังไปเกิดในเทวโลก
อยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เพียงแค่อานิสงส์การได้ยินได้ฟังธรรม แต่เราได้ยินได้ฟัง ได้สวดเองด้วยอานิสงส์ไม่น้อยนะ
สรุป
การละทุกข์ แสวงหาความสุข คือเป็นหนทางที่เราปฏิบัติกันอยู่เป็นประจำ เรายึดหมู่คณะเข้าไว้
สิ่งใดที่เกิดจากการดำริของครูไม่ใหญ่ หรือจากหมู่คณะ จากพระเถรานุเถระ หรือจากคุณครูไม่เล็กก็ตาม
สิ่งเหล่านี้คือหนทางพ้นทุกข์ และต้องติดตามรับชมรับฟังสถานี GBN สถานีเพื่อการพ้นทุกข์อย่างแท้จริง
ใครยังไม่ได้โหลดก็สามารถโหลดได้
ยุคสมัยนี้เทคโนโลยีทันสมัยมาก
ไม่จำเป็นต้องติดจานเราก็ดูได้
ดูผ่านไลน์ก็ได้จะมีเจ้าหน้าที่คอยโพสต์ส่งให้ถึงที่ถึงมือเรา
เราแค่เข้ากลุ่มคอยติดตามข่าวสารแล้วสิ่งดีๆเราจะไม่พลาด เราจะอยู่ในบุญตลอด
กระแสบุญก็จะหลั่งไหลไปสู่จากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่งไปทั่วโลก
ความสุขก็จะแผ่ปกคลุมแผ่ไปยังแผ่นดินประเทศไทยของเรา
เราจะได้เป็นยุคชาวศิวิไลซ์จริงๆ เป็นยุคที่เจริญด้วยศีลธรรม
เจริญด้วยธรรมะของพระพุทธเจ้า
คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าก็จะกลับมาเจริญรุ่งเรืองอีกครั้งหนึ่ง
ทุกคนล้วนแล้วแต่รักความดี เหมือนกับคนที่รักความสะอาดไม่ชอบความสกปรก
เราชอบสิ่งหอมๆ ไม่ชอบสิ่งเหม็นๆ ก็เช่นเดียวกัน
เราทุกท่านทุกคนล้วนมีหัวใจดุจเดียวกับพระบรมโพธิสัตว์ ได้สวมหัวใจอย่างนั้นแล้ว ที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ดำรงไว้ซึ่งคำสอนของพระบรมศาสดา
คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การปฏิบัติอย่างหลวงปู่เอาชีวิตเป็นเดิมพันในการมุ่งปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
(คัดลอกมาบางช่วงบางตอน ของบทเทศน์โรงเรียนฝันในฝัน)
#ฝันในฝัน #โรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน #โรงเรียนฝันในฝัน
#กฏแห่งกรรม
#ธรรมะ #แสดงธรรม
#นักเรียนอนุบาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น